Pilsner Urquell Perspective - jazz w Krakowie

Pilsner Urquell Perspective to październikowe święto jazzu w Krakowie. Andreas Vollenweider, David Murray, Michał Urbaniak, Henryk Miśkiewicz i Dorota Miśkiewicz – po raz pierwszy razem wystąpią przed polską publicznością. Wydarzenie poprzedza cykl 22 koncertów Pilsner Urquell & Jazz, w 11 miastach w Polsce.

W krakowskim Teatrze im. Słowackiego, 6 października w piątek, pierwszy raz zagrają wspólny koncert dwie muzyczne legendy: Andreas Vollenweider i Michał Urbaniak. Następnego dnia w sobotę, 7 października na deskach tego Teatru zderzą się zaś dźwięki saksofonu tenorowego Davida Murraya - najwybitniejszego amerykańskiego saksofonisty tenorowego, z saksofonem altowym Henryka Miśkiewicza i głosem Doroty Miśkiewicz. Artyści specjalnie na tę okazję przygotują nowe aranżacje standardów jazzowych i własnych kompozycji.

Każdego festiwalowego dnia po koncercie publiczność i muzycy Pilsner Urquell Perspective spotkają się na uroczystych wieczornych bankietach. Będą to dwa dni uczty dla wytrawnych smakoszy, którzy docenią wyrafinowanie muzyki jazzowej i wyjątkowy smak piwa Pilsner Urquell.

Bilety na festiwal Pilsner Urquell Perspective dostępne są w dwóch wariantach: jednodniowa wejściówka oraz dwudniowy karnet w specjalnym pakiecie VIP, w skład którego wchodzi dojazd pociągiem, noclegi w ekskluzywnym hotelu, bilet na dwa dni festiwalu oraz zaproszenie na uroczyste bankiety po każdym z koncertów.

Sprzedaż biletów odbywać się będzie za pośrednictwem Internetu na stronie: www.jazz.pilsner.pl

Pilsner Urquell zaprasza!

Andreas Vollenweider
Nazywany jest  „czarodziejem dźwięku”, „muzycznym magiem". Jest kompozytorem, używającym muzyki niczym języka. Sam zresztą mówi o sobie, że lubi opowiadać historie tworząc dźwięki. Niewielu artystów potrafi w tak dużym stopniu wpłynąć na nastrój odbiorcy jak Andreas Vollenweider. Jest on zarówno instrumentalistą, jak i wokalistą, śpiewającym własne teksty. Wiele sposobów wykorzystania głosu jest główną siłą jego twórczości. Tworzy muzykę z elementami jazzu i muzyki etnicznej. Sam skonstruował elektroakustyczną harfę, którą oczarował publiczność.

Vollenweider koncertował w najważniejszych salach koncertowych w Stanach Zjednoczonych i Europie. Akompaniował Bryanowi Adamsowi w jego przeboju "Please Forgive Me" oraz Luciano Pavarottiemu w "Ave Maria". Ostatnia produkcja Vollenweidera (płyta „Storyteller”) raz jeszcze ukazuje jego wszechstronność – od muzyki etnicznej przez instrumentalny pop, muzykę klasyczną aż do jazzu.

Przez dwadzieścia lat sprzedał ponad dziesięć milionów swoich płyt. Jego sukces przypieczętowały nagrody: Grammy w 1987 oraz nagroda World Music Award w roku 1992.

W 2005 roku Andreas Vollenweider wystąpił w  Zurychu przed Dalaj Lamą.

David Murray to bez wątpienia jeden z najlepszych saksofonistów tenorowych współczesnego jazzu. Jest artystą, który wymyka się wszystkim klasyfikacjom jazzowym. Choć kojarzony jest z czarną awangardą, z równym zapałem gra jazzową klasykę.

Studiował muzykę w Pomona College w Los Angeles. W dniu zamordowania Martina Lutera Kinga, Murray na prośbę władz szkolnych  zorganizował i poprowadził dwugodzinną rewię w stylu soul, pod nazwą "Notations Of Soul", co zapobiegło rozruchom i przemocy związanym z morderstwem Kinga.

W 1977 roku założył World Saxophone Quartet, jeden z najważniejszych zespołów "new black tradition". Rok później dołączył do składu Clarinet Summit, prowadzonego przez Johna Cartera. W latach 80. Murray prowadził kilka zespołów jazzowych współpracując z najlepszymi muzykami m.in. Jackiem DeJohnette'em,  Jamesem "Blood" Umerem, czy Bobbym Bradfordem.  Na całym świecie jego muzyka wzbudzała wielki entuzjazm.

David Murray to muzyk wszechstronny, jego własne, unikatowe produkcje na tenorze, sopranie, klarnecie basowym i flecie noszą ślady rhytmandbluesowych i gospelowych korzeni. Stopniowo zmieniał swoje podejście do kompozycji i improwizacji na bardziej tradycyjne. W odróżnieniu od większości saksofonistów tenorowych nie wybrał na swój wzór Johna Coltrane'a, lecz swój dojrzały styl ukształtował łącząc elementy gry Colemana Hawkinsa, Bena Webstera i Paula Gonsalvesa.

Henryk Miśkiewicz jest jednym z najlepszych i najbardziej rozpoznawalnych muzycznie polskich saksofonistów altowych. W swojej karierze grał z zespołami Jarosława Śmietany, Henryka Majewskiego, Ewy Bem czy Jana Ptaszyna Wróblewskiego.

Lata współpracy z wielkimi polskiego jazzu zaowocowały powstaniem autorskiego kwartetu z pianistą Andrzejem Jagodzińskim, perkusistą Michałem Miśkiewiczem i basistą Zbigniewem Wegehauptem. W kwartecie tym Miśkiewicz najpełniej odnalazł się ze swoją muzyką i udowodnił, że jest instrumentalistą wielkiego formatu: ciekawym improwizatorem, doskonałym kompozytorem i błyskotliwym muzykiem.

Henryk Miśkiewicz jest autorem bestsellerowej, autorskiej płyty "More Love", najlepiej sprzedającego się albumu z polskim jazzem. Od wielu sezonów Miśkiewicz zajmuje czołowe miejsca w plebiscytach prestiżowego magazynu Jazz Forum (w kategoriach saksofonista i kompozytor). Miśkiewicz jest również zdobywcą dwóch Fryderyków (Lyrics - płyta roku 2002 oraz muzyk roku 2004). Koncertował na wielu festiwalach w Europie. Grał  z Joe Lovano i Orkiestrą Paula Kuhna. Na co dzień występuje z Anną Marią Jopek.

Dorota Miśkiewicz
Wokalistka jazzowa, która w swoich produkcjach łączy jazzowego ducha z popową formą. Pochodzi z muzycznej rodziny Miśkiewiczów. W 1997 roku ukończyła Akademię Muzyczną w Warszawie w klasie skrzypiec. Od 1994 roku jest członkiem sekstetu Włodzimierza Nahornego, z którym nagrała cztery płyty (jako wokalistka i skrzypaczka). Zanim zdecydowała się na karierę solową, zapraszana była przez wielu muzyków, m.in. Tomasza Stańko, Nigela Kennedy, Klausa Doldingera (zespół Passport), Grzegorza Turnaua, Wojciecha Młynarskiego, Janusza Strobla, Ewę Bem, Abla Korzeniowskiego, Jana „Ptaszyna” Wróblewskiego, Annę Marię Jopek (m.in. projekty z Patem Metheny i Mino Cinelu) i innych. W 2002 roku wydała pierwszą autorską płytę „Dorota Miśkiewicz Goes to Heaven – Zatrzymaj się”, na której objawiła się również jako kompozytorka i autorka tekstów (nominacja do Fryderyka w kategorii jazzowy album roku). Kolejna solowa płyta „Pod rzęsami” (2005) odmieniła nieco życie tej elitarnej wokalistki przynosząc jej sporą popularność. Rok 2006 zaowocował ekskluzywnym nagraniem duetu z Cesarią Evorą na krążek „Rogamar” królowej Zielonego Przylądka, który szybko osiągnął status „złotej płyty”.