Marantz CD/PM6006 - system z nagrodą EISA

Marantz, to jeden z producentów, który posiada bardzo bogatą historię. Począwszy od wizjonera Saula Marantza, przez Kena Ishiwatę i jego pomysłowe modyfikacje, na obecnych urządzeniach kończąc, firma ta zawsze utrzymywała się na czele stawki. Czy najnowsza generacja, najpopularniejszych serii tego producenta spełnia nasze oczekiwania?

Marantz jest jak każdy widzi. Dzięki wprowadzeniu charakterystycznego zagięcia frontu, urządzeń japońskiego potentata nie da się pomylić z niczym innym. Razem ze stonowanym i dojrzałym brzmieniem ten charakterystyczny wygląd jest wizytówką obecnych produktów japońskiego giganta. W opisie wzmacniacza czytamy, że zachowane zostały główne założenia konstrukcyjne z modelu PM6005, ale zwiększono wydajność prądową i dodano moduł DAC. To jest właśnie najciekawszym elementem tego zestawu. Podczas gdy powszechna moda nakazuje wyposażać w przetworniki analogowo-cyfrowe odtwarzacze CD i strumieniowce, Marantz przetwornik ten umieszcza we wzmacniaczu.

Moduł przetwornika DAC we wzmacniaczu jest zintegrowany ze złączami, które znajdują się na tylnym panelu. Do dyspozycji mamy wejście COAX i dwa złącza optyczne.

Pozornie wydaje się być może głupim pomysłem: umieszczać sekcję cyfrową w analogowym wzmacniaczu? Ale pozorny ukłon w stronę konsumenta nieaudiofilskiego może okazać się przysłowiowym strzałem w "10". Dokupując bowiem do naszego wzmacniacza odtwarzacz Blu-Ray, dekoder TV czy konsolę do gier - w łatwy sposób można stworzyć centrum domowej rozrywki. Kolejnym rozwiązaniem może być dowolne źródło sygnału cyfrowego: streamer lub przenośny odtwarzacz plików i tu zaczyna robić się jeszcze ciekawiej - bo tym samym wchodzimy powoli w świat do audiofilskiego świata. Jestem bardzo ciekaw, czy takie nowoczesne podejście do konstrukcji wzmacniacza nie odbije się na brzmieniu zestawu.

Odtwarzacz CD6006 - budowa

Zacznę od tego, na co czekają najbardziej ciekawi: różnic względem poprzedniego modelu. Kiedyś istniały sygnatury KI, czy SE, obecnie z tego co widzę udoskonalone wersje są oferowane w formie nowego modelu (poza modelem PM14S1 SE, który posiadam). Czy to dobrze, czy źle trudno powiedzieć, za to wiem czym dokładnie się różni nowa CD6006 od CD6005. W nowszej wersji zmodyfikowano nóżki, które lepiej izolują od wibracji, dokładniej dobrano komponenty i co najważniejsze poprawiono układ płytek z elementami. Cała reszta jest po staremu: mocny zasilacz, ten sam bezawaryjny napęd, przetwornik CS4398 i obróbka sygnału analogowego na dyskretnych wzmacniaczach operacyjnych HDAM-S2. Całość okraszono wyjściami cyfrowymi COAX i optycznym, oraz wejściem USB na przednim panelu. Wzmacniacz czyta pliki MP3, WMA, WAV i AAC oraz komunikuje się z urządzeniami Apple za pomocą aplikacji Air Play.

Wzmacniacz PM6006 - budowa

Tutaj również nie ma rewolucji. Jedynie srebrna ekranowana puszka kryjąca trafo zdradza, że coś jest na rzeczy. Poza tym PM6006 wygląda na zwykły wzmacniacz stereo. Dwa komplety zacisków głośnikowych, wejścia - także PHONO, złącza do sterowania i wspomniane wejścia cyfrowe: COAX i dwa optyczne. We wnętrzu widzimy toroidalny transformator, który z mostkiem prostowniczym i dwoma kondensatorami  tworzą serce urządzenia. Na każdy kanał przypada jedna para tranzystorów mocy Sanken, poprzedzonych dyskretnymi układami wzmacniającymi.

Patrząc na ten komplet nie ma żadnego powodu do narzekań. Dostajemy dokładnie to czego się spodziewamy a bardzo miłym dodatkiem jest zapewne świadomość, że komplet ten dopiero co otrzymał w kategorii EUROPEAN STEREO SYSTEM 2016-2017 nagrodę stowarzyszenia EISA. 

Brzmienie 

Szczerze mówiąc przyglądając się bliżej i słuchając nowego zestawu Marantz serii 6006, doskonale rozumiem dlaczego otrzymał on wspomnianą nagrodę. W największym skrócie: jest ładny, funkcjonalny i charakteryzuje się dobrym brzmieniem.

Marantz to marka, której brzmienie posiada łatwo rozpoznawalny charakter. Jest to dźwięk naturalny, stonowany z nutą docieplenia. Brzmienie urządzeń konkurencji lokujące się w podobnych przedziałach cenowych mają zazwyczaj jeden lepszy aspekt i jest to okupione zazwyczaj ceną innej cechy. Dla mnie Marantz jest dźwiękiem dla dojrzałego odbiorcy - takiego, który wie czego oczekuje.

Nie inaczej jest w przypadku zestawu 6006. Byłem zaskoczony jak dobrze wzmacniacz poradził sobie z moimi prądożernymi kolumnami. Harpia Amstaff uwielbiają moc i przy impedancji 4 Ohm oraz sprawności na poziomie 89 dB zazwyczaj przy słabszych wzmacniaczach łapią zadyszkę. Cztery 8-calowe głośniki trzeba czymś poruszyć. Pomimo basu, który był jakby poluzowany i nieco spowolniony, Marantzowi zgrabnie udało się wybrnąć z opresji braku nadmiaru mocy. Nie można przecież na autostradzie oczekiwać od Smarta sportowych osiągów - ma on bezpiecznie jechać do przodu, hamować a przede wszystkim mamy być z niego zadowoleni... a nawet dumni!

Problem ten powinien zniknąć po zestawieniu wzmacniacza z kolumnami z podobnej półki cenowej (Dali, albo JBL same się o to proszą) o rozsądnych wymaganiach prądowych.

Przetwornik DAC

Pokusiłem się również o sprawdzenie, czy lepiej jest korzystać z DAC-a wbudowanego w CD, czy we wzmacniacz. Efekty były ciekawe, ale ostatecznie wybrałbym połączenie analogowe - mimo wszystko bardziej naturalne.

Wbudowany we wzmacniacz DAC grał bardziej konturowo, ale też ostrzej na górze. Zestaw jest świetnie skrojony do własnego towarzystwa. Wady urządzeń: ciut nudna prezentacja z odtwarzacza CD i lekkie wyostrzenie wzmacniacza doskonale się wyrównują same ze sobą. W efekcie otrzymujemy dźwięk bardziej dopalony, od tego który pamiętamy ze starszego brata PM14S1 SE. Zachowuje on jednak nadal swój charakterystyczny sznyt: jest przyjemny, luźny bas nie drażni, naturalna średnica o bardzo ładnych barwach powoduje przyjemne uczucie gładkości.

Jak wspomniałem - góra pasma jest lekko wyostrzona i dzięki temu delikatnie dominuje. Nie jest to takie złe, ponieważ dodaje to do brzmienia odrobinę pozytywnej energii. Scena jest zamknięta niemalże w obrębie głośników. Jej głębokość jest wystarczająca do stworzenia stabilnego obrazu dźwiękowego. Dźwięk niechętnie odrywa się od kolumn, choć tu można polemizować, czy Amstaffy nie są zbyt wymagające. Chce też zaznaczyć, że pomimo braku kontroli na basie, przy głośnym słuchaniu, muzyka potrafi sprawiać dużo frajdy. Wzmacniacz ożywa kiedy dołoży mu się nieco więcej prądu.

Wzmacniacz w porównaniu do PM14S1 SE wykazuje pewne ograniczenie mocy. Następstwa tego stanu rzeczy odczuwalne są głównie w paśmie basu - nie był on  zbyt dobrze kontrolowany i potrafił się wzbudzić. Delikatne wyostrzenie góry pasma było łatwo wyczuwalne, a po podłączeniu do odtwarzacza OPPO dało jeszcze mocniej o sobie znać. Ptaszki ćwierkają, ze istotnie zwiększono wydajność prądową względem poprzednika i również odnoszę takie wrażenie.

Odtwarzacz uspakaja stonowanym brzmieniem. Mogłoby ono być nieco bardziej zadziorne bo jest chyba zbyt ugrzecznione. Być może to przejaw słynnej japońskiej grzeczność i taktu. Odrobina dynamiki, czy pazura by nie zaszkodziła.

Trzymając się jednak zestawienia z PM6006, sugeruję nie rozdzielać tego rodzeństwa - tutaj można więcej popsuć, niż polepszyć. Kolejny udany odtwarzacz Marantza. Pan Ishiwata ma powody do zadowolenia.