8 czerwca 2006
00:09
Duncan James - stopniowe pokonywanie szczebli kariery
Po sprzedaniu oszałamiającej ilości trzynastu milionów płyt, wraz z zespołem Blue, Duncan James powraca ze swoim niecierpliwie wyczekiwanym solowym albumem „Future Past”.
W wieku zaledwie 28 lat Duncan James osiągnął już ogromny sukces w przemyśle rozrywkowym. Jako członek Blue sprzedał niebywałą ilość płyt nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale także na całym świecie. Zespół Blue ma na koncie aż czterdzieści pierwszych miejsc na światowych zestawieniach list przebojów; sprzedali ponad 9,5 miliona płyt i 3,5 miliona singli. Duncan urodził się w Dorset, skąd przeniósł się wraz z matką do Devon w wieku 13 lat. Jako zdolny uczeń muzyki i aktorstwa, szybko zaczął rozwijać swoje zamiłowanie do występowania na scenie, grając w amatorskim teatrze. Muzyka odgrywała w jego życiu dużą rolę, w szczególności zaś muzyka pop, którą ubóstwiała i wykonywała nie raz jego matka, Fiona.
Duncan wyjaśnia: „Moja mama puszczała w całym domu piosenki Abby i popularne kawałki z pierwszych miejsc przebojów, więc muzyka otaczała mnie od zawsze. Ponadto moja babcia była nauczycielką muzyki, więc myślę, że muzykę mam po prostu we krwi.” Jako ogromna fanka musicali, Fiona często zabierała swojego syna do londyńskiego West Endu, by razem z nim oglądać tamtejsze przedstawienia. To właśnie tu zrodziła się miłość Duncana do teatru musicalowego, która sprawiła, że zaczął brać udział w przesłuchaniach i dostawać główne role w miejscowych produkcjach, w okolicach Devon. Duncan mówi: „Kiedy byłem dzieckiem moja mama zabierała mnie na musicale takie jak ‘Les Miserables’, czy ‘Cats’. Marzyłem wtedy by któregoś dnia stanąć na scenie i zagrać. Moją życiową ambicją stało się, by zostać artystą estradowym.” Jako zdolny uczeń Duncan wyróżniał się spośród swoich kolegów. Po maturze, odbył szkolenie w „Leisure and Tourism” i rozpoczął pracę jako artysta estradowy w Heaven Holidays. Duncan występował trzy razy w tygodniu dla ogromnych tłumów turystów w miejscowościach na terenie Wielkiej Brytanii.
Po zaledwie kilku miesiącach jego talent został dostrzeżony i chłopak został przeniesiony do najbardziej prestiżowego punktu, w którym działało Heaven Holidays – do Hayling Island, w Portsmouth, gdzie stał się ich czołowym i najpopularniejszym estradowcem. To właśnie tu Duncan został dostrzeżony przez londyńskiego łowcę talentów, który szukał członków do nowo powstającego boysbandu. Projekt ów sprowadził Duncana do Londynu, ale grupie nie udało się znaleźć odpowiednich funduszy i wszystko spaliło na panewce. Krótko potem Duncan został członkiem innego zespołu, zaczął tworzyć, nagrywać i jeździć w trasy po całym kraju. Jednakże tym razem wytwórnia płytowa odrzuciła ich projekt i grupa również się rozpadła. Niczym nie zrażony Duncan powrócił do Londynu, by próbować swych sił w przesłuchaniach, nastawiony tylko na jeden cel – by wreszcie stać się kimś sławnym w przemyśle muzycznym. Właśnie na jednym z takich przesłuchań poznał Simona Webbe, Lee Ryan`a i Antony`ego Costę. Powstał zespół Blue i tym samym ruszyła niesamowita machina sukcesu.
Uważana za jedną z największych wytwórni płytowych w Wielkiej Brytanii, Innocent Records podpisała z bandem kontrakt w 2000 roku i w maju 2001 wydała ich pierwszy singiel „All Rise. W chwili kiedy ten utwór po raz pierwszy został puszczony w eter, stało się jasne, że Blue ma w sobie coś niezwykłego, jakiś magiczny czynnik X. Nagle na nowo stało się modne słuchanie popu, niezależnie od wieku odbiorców. Kolejny rok był dla zespołu niczym podróż z kosmiczną prędkością ku sławie. Grupa stała się najgorętszym objawieniem na brytyjskiej scenie od lat. Każdy kolejny singiel okazywał się hitem i numerem jeden brytyjskich list przebojów – „Too Close”, „If You Come Back” i „Sorry Seems to Be the Hardest Word”. Ponadto trzy płyty zespołu uplasowały się na pierwszych miejscach w zestawieniach, a grupa zdobywała praktycznie wszystkie nagrody, do których była nominowana, w tym dwie statuetki Brit Awards (w kategorii „najlepszy debiut” w 2002 roku i „najlepszy zespół pop” w 2003).
Bycie członkiem Blue pozwoliło Duncanowi wyostrzyć i rozwinąć swój naturalny talent wokalny.. „Wspaniałą rzeczą w Blue było to, że każdy z nas z osobna mógł pracować z utalentowanymi ludźmi”, mówi Duncan. „To właśnie w tym czasie tak naprawdę rozwinęła się moja pasja do pisania piosenek. Uwielbiam pisać teksty i muzykę. „
Podczas jednej z sesji Duncan stworzył we współpracy z supergwiazdą zespołu Take That, Garym Barlowem, jeden z największych światowych przebojów Blue – utwór „Guilty”. „To dla mnie wyjątkowa piosenka, gdyż jej słowa są bardzo osobiste. Ponadto ‘Guilty’ to pierwszy prawdziwy przebój, jaki napisałem, a to daje mi spory zastrzyk wiary w swoje siły.” Blue otworzyło poza tym przed Duncanem drzwi do wielu innych obszarów przemysłu rozrywkowego. W 2004 roku został on zaproszony do współpracy przez legendarnego Andrew Lloyda Webbera, by zaśpiewać tytułowy utwór do nowego musicalu „The Woman In White”. Duncan przyjął te propozycję z wielkim entuzjazmem i nagrał utwór z artystą muzyki klasycznej, Keedie`m. Piosenka napisana przez Andrew Lloyda Webbera i Davida Zippela wywarła ogromny wpływ na styl Duncana od czasu jego wcześniejszych hitowych singli nagranych z Blue.
Nastrojowa i wzruszająca ballada z piękną melodią ujawniła niezwykłą zmianę techniki wokalnej Duncana. Duncan wyznaje: „Dla takiego zagorzałego fana teatru musicalowego praca z Andrew Lloydem Webberem była niczym spełnienie marzeń. Śniłem o tym, by pewnego dnia wystąpić w musicalu na West Endzie.” Pomimo tego, że piosenka nie była od razu grana w żadnym radiu w Wielkiej Brytanii, wskoczyła prosto na drugie miejsce brytyjskich list przebojów, po tygodniu utrzymywania się na pierwszym miejscu mniejszych zestawień. Również fantastyczny teledysk do tego utworu szczytował na listach przebojów w całym kraju.
W 2005 roku Duncan podpisał kontrakt z Innocent Records na solową płytę, w którym firma pozwoliła mu na napisanie i wyprodukowanie materiału w swoim własnym tempie, bez ograniczeń czasowych. Duncan był zaangażowany w pisanie i produkowanie nowych piosenek pod każdym względem i na każdym etapie pracy, współtworząc i nagrywając z takimi znakomitościami, jak Stephen Lipson (Annie Lennox, Simple Minds), Andreas Carlsson (Britney Spears, N Sync) i Peter Vettese (Bee Gees, Beverly Knight).
Jak sam tłumaczy: „Naprawdę ciężko pracowałem, by napisać i wyprodukować materiał, z którego naprawdę jestem dumny. Miałem okazję pracować z niesamowitymi ludźmi i stworzyć dźwięk, który jest naprawdę mój. Bardzo ważne było dla mnie, by nikt mnie nie popędzał i bym mógł nacieszyć się każdym kawałkiem.” Rezultatem rocznej pracy jest debiutancki solowy album Duncana, zatytułowany „Future Past”, poruszająca kolekcja dwunastu perfekcyjnie złożonych popowych piosenek o miłości, stracie i relacjach międzyludzkich.
„Future Past” to podróż po krainie wielu nastrojów. Płyta zaczyna się od „Sooner or Later” i wiedzie od delikatnych ballad, takich jak, napisana przez Seala „Can`t Stop the River” i natarczywą „I Don`t Wanna Stop” po podniosłą „I Come Alive” oraz słodko-gorzką w przesłaniu „What Are We Waiting For”. Głównym singlem promującym płytę jest „Sooner or Later”. Piosenka ta, napisana przez Duncana, Chrisa Braida i Jeza Ashursta, mówi o odnajdywaniu miłości na nowo po bolesnym rozstaniu. Wszystko wskazuje na to, że będzie to hit tegorocznego lata w Wielkiej Brytanii.
„Jednym z moich ulubionych utworów jest „What Are We Waiting For”. Kocham tę melodię i myślę, że jej sentymentalność jest piękna. Jestem również bardzo dumny z „Somebody Still Loves You” i „I Don`t Wanna Stop”, bo jak mi się wydaje, opowiadają one pewne emocjonalne historie.” mówi Duncan. Jednakże, pomimo napisania i nagrania bardzo osobistej płyty Duncan nie ukrywa, że przeraża go perspektywa zostania solowym artystą po pięciu latach grania w zespole z najlepszymi kumplami. „Jestem niezwykle zestresowany graniem na własną rękę, a jednocześnie bardzo mnie to ekscytuje. Nie mogę się już doczekać koncertów. To jest coś, co kocham najbardziej.” Oprócz kariery muzycznej Duncan realizuje swój talent również jako prezenter telewizyjny, oraz aktor. Jak na razie prowadził takie programy jak GMTV, Entertainment Today, Soapstar Superstar i Party In The Park, przyciągając widzów swoim naturalnym urokiem i ciepłem. Ponadto należy do największej brytyjskiej agencji aktorskiej PFP, która właśnie poszukuje dla niego ról dramatycznych na rok 2007.
Prywatnie Duncan jest kochającym ojcem rocznej Tianie Finn. Sam wyznaje: „Jestem ojcem pięknej małej dziewczynki. Jej pojawienie się zmieniło wszystkie moje priorytety i podejście do życia.” Obecnie wraz z wydaniem swojej nowej płyty „Future Past” Duncan wkracza w drugą fazę swojej nadzwyczajnej, obfitującej w sukcesy kariery.
(EMI Music)
W wieku zaledwie 28 lat Duncan James osiągnął już ogromny sukces w przemyśle rozrywkowym. Jako członek Blue sprzedał niebywałą ilość płyt nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale także na całym świecie. Zespół Blue ma na koncie aż czterdzieści pierwszych miejsc na światowych zestawieniach list przebojów; sprzedali ponad 9,5 miliona płyt i 3,5 miliona singli. Duncan urodził się w Dorset, skąd przeniósł się wraz z matką do Devon w wieku 13 lat. Jako zdolny uczeń muzyki i aktorstwa, szybko zaczął rozwijać swoje zamiłowanie do występowania na scenie, grając w amatorskim teatrze. Muzyka odgrywała w jego życiu dużą rolę, w szczególności zaś muzyka pop, którą ubóstwiała i wykonywała nie raz jego matka, Fiona.
Duncan wyjaśnia: „Moja mama puszczała w całym domu piosenki Abby i popularne kawałki z pierwszych miejsc przebojów, więc muzyka otaczała mnie od zawsze. Ponadto moja babcia była nauczycielką muzyki, więc myślę, że muzykę mam po prostu we krwi.” Jako ogromna fanka musicali, Fiona często zabierała swojego syna do londyńskiego West Endu, by razem z nim oglądać tamtejsze przedstawienia. To właśnie tu zrodziła się miłość Duncana do teatru musicalowego, która sprawiła, że zaczął brać udział w przesłuchaniach i dostawać główne role w miejscowych produkcjach, w okolicach Devon. Duncan mówi: „Kiedy byłem dzieckiem moja mama zabierała mnie na musicale takie jak ‘Les Miserables’, czy ‘Cats’. Marzyłem wtedy by któregoś dnia stanąć na scenie i zagrać. Moją życiową ambicją stało się, by zostać artystą estradowym.” Jako zdolny uczeń Duncan wyróżniał się spośród swoich kolegów. Po maturze, odbył szkolenie w „Leisure and Tourism” i rozpoczął pracę jako artysta estradowy w Heaven Holidays. Duncan występował trzy razy w tygodniu dla ogromnych tłumów turystów w miejscowościach na terenie Wielkiej Brytanii.
Po zaledwie kilku miesiącach jego talent został dostrzeżony i chłopak został przeniesiony do najbardziej prestiżowego punktu, w którym działało Heaven Holidays – do Hayling Island, w Portsmouth, gdzie stał się ich czołowym i najpopularniejszym estradowcem. To właśnie tu Duncan został dostrzeżony przez londyńskiego łowcę talentów, który szukał członków do nowo powstającego boysbandu. Projekt ów sprowadził Duncana do Londynu, ale grupie nie udało się znaleźć odpowiednich funduszy i wszystko spaliło na panewce. Krótko potem Duncan został członkiem innego zespołu, zaczął tworzyć, nagrywać i jeździć w trasy po całym kraju. Jednakże tym razem wytwórnia płytowa odrzuciła ich projekt i grupa również się rozpadła. Niczym nie zrażony Duncan powrócił do Londynu, by próbować swych sił w przesłuchaniach, nastawiony tylko na jeden cel – by wreszcie stać się kimś sławnym w przemyśle muzycznym. Właśnie na jednym z takich przesłuchań poznał Simona Webbe, Lee Ryan`a i Antony`ego Costę. Powstał zespół Blue i tym samym ruszyła niesamowita machina sukcesu.
Uważana za jedną z największych wytwórni płytowych w Wielkiej Brytanii, Innocent Records podpisała z bandem kontrakt w 2000 roku i w maju 2001 wydała ich pierwszy singiel „All Rise. W chwili kiedy ten utwór po raz pierwszy został puszczony w eter, stało się jasne, że Blue ma w sobie coś niezwykłego, jakiś magiczny czynnik X. Nagle na nowo stało się modne słuchanie popu, niezależnie od wieku odbiorców. Kolejny rok był dla zespołu niczym podróż z kosmiczną prędkością ku sławie. Grupa stała się najgorętszym objawieniem na brytyjskiej scenie od lat. Każdy kolejny singiel okazywał się hitem i numerem jeden brytyjskich list przebojów – „Too Close”, „If You Come Back” i „Sorry Seems to Be the Hardest Word”. Ponadto trzy płyty zespołu uplasowały się na pierwszych miejscach w zestawieniach, a grupa zdobywała praktycznie wszystkie nagrody, do których była nominowana, w tym dwie statuetki Brit Awards (w kategorii „najlepszy debiut” w 2002 roku i „najlepszy zespół pop” w 2003).
Bycie członkiem Blue pozwoliło Duncanowi wyostrzyć i rozwinąć swój naturalny talent wokalny.. „Wspaniałą rzeczą w Blue było to, że każdy z nas z osobna mógł pracować z utalentowanymi ludźmi”, mówi Duncan. „To właśnie w tym czasie tak naprawdę rozwinęła się moja pasja do pisania piosenek. Uwielbiam pisać teksty i muzykę. „
Podczas jednej z sesji Duncan stworzył we współpracy z supergwiazdą zespołu Take That, Garym Barlowem, jeden z największych światowych przebojów Blue – utwór „Guilty”. „To dla mnie wyjątkowa piosenka, gdyż jej słowa są bardzo osobiste. Ponadto ‘Guilty’ to pierwszy prawdziwy przebój, jaki napisałem, a to daje mi spory zastrzyk wiary w swoje siły.” Blue otworzyło poza tym przed Duncanem drzwi do wielu innych obszarów przemysłu rozrywkowego. W 2004 roku został on zaproszony do współpracy przez legendarnego Andrew Lloyda Webbera, by zaśpiewać tytułowy utwór do nowego musicalu „The Woman In White”. Duncan przyjął te propozycję z wielkim entuzjazmem i nagrał utwór z artystą muzyki klasycznej, Keedie`m. Piosenka napisana przez Andrew Lloyda Webbera i Davida Zippela wywarła ogromny wpływ na styl Duncana od czasu jego wcześniejszych hitowych singli nagranych z Blue.
Nastrojowa i wzruszająca ballada z piękną melodią ujawniła niezwykłą zmianę techniki wokalnej Duncana. Duncan wyznaje: „Dla takiego zagorzałego fana teatru musicalowego praca z Andrew Lloydem Webberem była niczym spełnienie marzeń. Śniłem o tym, by pewnego dnia wystąpić w musicalu na West Endzie.” Pomimo tego, że piosenka nie była od razu grana w żadnym radiu w Wielkiej Brytanii, wskoczyła prosto na drugie miejsce brytyjskich list przebojów, po tygodniu utrzymywania się na pierwszym miejscu mniejszych zestawień. Również fantastyczny teledysk do tego utworu szczytował na listach przebojów w całym kraju.
W 2005 roku Duncan podpisał kontrakt z Innocent Records na solową płytę, w którym firma pozwoliła mu na napisanie i wyprodukowanie materiału w swoim własnym tempie, bez ograniczeń czasowych. Duncan był zaangażowany w pisanie i produkowanie nowych piosenek pod każdym względem i na każdym etapie pracy, współtworząc i nagrywając z takimi znakomitościami, jak Stephen Lipson (Annie Lennox, Simple Minds), Andreas Carlsson (Britney Spears, N Sync) i Peter Vettese (Bee Gees, Beverly Knight).
Jak sam tłumaczy: „Naprawdę ciężko pracowałem, by napisać i wyprodukować materiał, z którego naprawdę jestem dumny. Miałem okazję pracować z niesamowitymi ludźmi i stworzyć dźwięk, który jest naprawdę mój. Bardzo ważne było dla mnie, by nikt mnie nie popędzał i bym mógł nacieszyć się każdym kawałkiem.” Rezultatem rocznej pracy jest debiutancki solowy album Duncana, zatytułowany „Future Past”, poruszająca kolekcja dwunastu perfekcyjnie złożonych popowych piosenek o miłości, stracie i relacjach międzyludzkich.
„Future Past” to podróż po krainie wielu nastrojów. Płyta zaczyna się od „Sooner or Later” i wiedzie od delikatnych ballad, takich jak, napisana przez Seala „Can`t Stop the River” i natarczywą „I Don`t Wanna Stop” po podniosłą „I Come Alive” oraz słodko-gorzką w przesłaniu „What Are We Waiting For”. Głównym singlem promującym płytę jest „Sooner or Later”. Piosenka ta, napisana przez Duncana, Chrisa Braida i Jeza Ashursta, mówi o odnajdywaniu miłości na nowo po bolesnym rozstaniu. Wszystko wskazuje na to, że będzie to hit tegorocznego lata w Wielkiej Brytanii.
„Jednym z moich ulubionych utworów jest „What Are We Waiting For”. Kocham tę melodię i myślę, że jej sentymentalność jest piękna. Jestem również bardzo dumny z „Somebody Still Loves You” i „I Don`t Wanna Stop”, bo jak mi się wydaje, opowiadają one pewne emocjonalne historie.” mówi Duncan. Jednakże, pomimo napisania i nagrania bardzo osobistej płyty Duncan nie ukrywa, że przeraża go perspektywa zostania solowym artystą po pięciu latach grania w zespole z najlepszymi kumplami. „Jestem niezwykle zestresowany graniem na własną rękę, a jednocześnie bardzo mnie to ekscytuje. Nie mogę się już doczekać koncertów. To jest coś, co kocham najbardziej.” Oprócz kariery muzycznej Duncan realizuje swój talent również jako prezenter telewizyjny, oraz aktor. Jak na razie prowadził takie programy jak GMTV, Entertainment Today, Soapstar Superstar i Party In The Park, przyciągając widzów swoim naturalnym urokiem i ciepłem. Ponadto należy do największej brytyjskiej agencji aktorskiej PFP, która właśnie poszukuje dla niego ról dramatycznych na rok 2007.
Prywatnie Duncan jest kochającym ojcem rocznej Tianie Finn. Sam wyznaje: „Jestem ojcem pięknej małej dziewczynki. Jej pojawienie się zmieniło wszystkie moje priorytety i podejście do życia.” Obecnie wraz z wydaniem swojej nowej płyty „Future Past” Duncan wkracza w drugą fazę swojej nadzwyczajnej, obfitującej w sukcesy kariery.
(EMI Music)
więcej: www.duncan-james.net
reklama
![Next Fest w Poznaniu [Fotorelacja]](/img/index/baner/nfnf.webp?1714054911)
