Dylan, Nobel, Dym...

Zapamiętajmy datę 13.10.2016 - jest to dzień, w którym doszło do mezaliansu tzw. kultury wysokiej i niskiej. Podobno w tej drugiej przestrzeni mieści się właśnie muzyka rozrywkowa. Jest w tym coś pięknego, że w końcu komitet noblowski dostrzegł, że dobry tekst wsparty muzyką w tle, pozostaje nadal dobrym tekstem. Kto jak kto, ale Dylan wszedł na stałe do świadomości milionów ludzi właśnie jako poeta niosący przesłanie w warstwie tekstowej, bo jako wokalista… hmm… no jako wokalista Nobla by nie dostał.

Dziś również zostały uchylone drzwi dla innych artystów i nie zdziwiłbym się gdyby od teraz częściej nagroda z Literatury zaczęła trafiać w ręce twórców związanych z muzyką. A co byście powiedzieli np. na Nobla dla Leonarda Cohena, żeby póki co pozostać w kręgu anglojęzycznym? Jak to możliwe, że szarpidrut dostał Nobla - oburzy się część literackiego establishmentu - możliwe bo „czasy się nam zmieniają”.

W ciągu kilku najbliższych dni będzie wiele okazji do poczytania opracowań o artyście. Dziennikarze zasypią prasę oraz sieć materiałami o Robercie Allenie Zimmermanie i cieszmy się z tego, a póki co zachęcam do posłuchania dziś wieczorem którejś z płyt artysty z lat 60-tych, a jeszcze lepiej do poczytania samych tekstów:

Blowin’ in the Wind - 1963