Pirop Reference w wersji zasilającej (test)

Ten test od samego początku zapowiadał się ciekawie. Najpierw kurier przyniósł do redakcji pokaźnej wielkości pudło z kablami, a po 3 tygodniach zawitał do nas ponownie, aby dostarczyć niepozorne, ale za to bardzo ciężkie pudełko z wtyczkami. Nadawcą obu przesyłek była firma Audiomica Laboratory z Gorlic. Ponieważ przewody zasilające koniecznie chcieliśmy wykonać sami, przystąpiliśmy do łączenia ze sobą poszczególnych elementów tej kablowej układanki.

Próbując powstrzymać zakłócające obiektywizm emocje przyjrzyjmy się różnym aspektom tego, co jest tematem testu. Polski producent daje nam do dyspozycji uniwersalny przewód, który można użyć praktycznie w dowolnym celu (mam na myśli zastosowania audio). Kabel jest wykonany z wysokiej jakości miedzi 6N, a jego cena 150 zł/mb nie wydaje mi się wygórowana.

Wygląd

PIROP REFERENCE

To ciekawy przewód - chyba jeden z nielicznych na rynku zaprojektowany tak, aby można go było używać jako kabla zasilającego, głośnikowego i interkonektu. Zbudowano go z ośmiu numerowanych żył miedzianych 6N  o czystości 99,99997%. Zanieczyszczenia stanowią zaledwie 20 części na milion. Miedziany przewodnik i pleciony ekran zabezpieczono stopem cyny. Jej zadaniem jest spowalnianie procesu utlenianie się miedzi i ułatwienie prac instalacyjnych - między innymi lutowania.

Przewód zaopatrzono w system podwójnego ekranowania. Pierwszy z ekranów to folia aluminiowa pokrywająca przewodniki w 100%, drugim ekranem jest plecionka wielodrutowej dająca 70% pokrycia. Dielektryczną izolację stanowi spienione PVC.

Oczywiście powstaje pytanie o izolację i ekran. W przewodach głośnikowych i sygnałowych - z oczywistych powodów - izolacja spełnia zupełnie inną funkcję niż w przewodach zasilających. Jeśli przewód jest uniwersalny, to w przewodzie głośnikowym tak solidna izolacja jaką stosuje się w przewodach dostosowanych do napięcia 230 V jest delikatnie mówiąc zbyteczna. Ale w tym teście mamy do czynienia z kablem zasilającym, a przewody głośnikowe to osobny rozdział i osobny test. Zresztą można przeczytać go TUTAJ. Opisaliśmy i przeanalizowaliśmy dość dogłębnie - zarówno jego budowę jak i walor soniczny. 

Nie jest to najgrubszy przewód zasilający, jaki mieliśmy w dłoni, ale pamiętajmy o tym do jakich celów został on zaprojektowany: jeżeli krótkim przewodom zasilającym i interkonektom jesteśmy w stanie wybaczyć dużą sztywność, to w przypadku układania takiego kabla w ścianie - szczególnie na zakrętach - możemy spodziewać się trudności.

Chcąc zagiąć kabel pod kątem 90° musimy zarezerwować sobie w ścianie miejsce na łuk o średnicy 5 cm - ciaśniejsze zaginanie przewodu chyba będzie mało rozsądne. Piszemy o tym tu dlatego, że kabel ten jest także dedykowany jako najważniejszy element alternatywnej instalacji zasilającej dla domowego audio. Można go układać w ścianach tak samo jak każdy inny przewód. 

W tej sytuacji Pirop nie wydaje się być bardzo sztywny, tak więc projektantom udało się uzyskać kompromis, dzięki któremu odpowiednio dopasowana izolacja, wplecione tekstylne włókna oraz same przewodniki nie utrudniają zbytnio zginania.

Inną sprawą jest fakt, że jest to przewód typ "linka" - więc instalacja taka może wydawać się nieco odmienna od tradycyjnych, układanych zazwyczaj kablami w postaci drutu. O powody takiej decyzji pytaliśmy kiedyś pana Łukasza Mikę, oto co odpowiedział:

Przy projektowaniu Piropa jednym z ważniejszych aspektów była jego uniwersalność. Linka to w tym przypadku postawienie na wszechstronne zastosowanie. Przewód wykonany z linki jest łatwiejszy do ułożenia, giętki. Linka jest wytrzymalsza mechanicznie i zdolna do przenoszenia większych obciążeń elektrycznych.

 

Chociaż to parametr subiektywny uważam ogólnie, że linki pozwalają uzyskać lepsze parametry soniczne."  Zastosowaliśmy konstrukcje wielożyłową między innymi dlatego żeby zapobiec indukcji elektromagnetycznej.

 

Wiadomo, że wartość prądu w przewodzie L i N w prawidłowo pracującej sieci jest równa i przeciwna co do kierunku przepływu. Z tego wynika, że pola elektromagnetyczne pochodzące od obu przewodów również są sobie równe ale znoszą się całkowicie tylko dokładnie w połowie odległości pomiędzy przewodami L i N. 

 

Jeżeli teraz przewód PE jest umiejscowiony jako trzeci, z boku, to jasne jest, że będzie na niego oddziaływać pole o wartości równej różnicy wartości natężeń pól pochodzących od przewodów L i N. Ta wartość będzie mała, ale wystarczająca do zaindukowania prądu, który może mieć wpływ na sygnały o poziomie mikrofonowym biegnące w sieci audio. Cały czas rozpatrujemy w tym temacie problem zasilania w sytuacji studyjnej, kiedy walczy się o całkowite wyeliminowanie szumów. Ja sobie zdaję sprawę, że problem przewodu PE nie ma znaczenia w przypadku zasilania żarówki, czy silnika, tam po prostu zakłócenia pochodzące od indukcji elektromagnetycznej są niezauważalne ze względu na ich wielkość. Ale w studiu gdzie mamy do czynienia z sygnałami o napięciu rzędu czasem nawet dziesiątych części mV każdy zaindukowany uV to jest wzrost szumu w torze audio. Np nagranie 20 śladów z mało czułych mikrofonów, każdy z tych sygnałów jest obarczony drobnym zakłóceniem od sieci no to po wzmocnieniu tego wszystkiego o kilkadziesiąt dB powstaje coś, czego nie da się słuchać. 

 

Wielożyłowa konstrukcja i splot zastosowane w Pirop Reference znosi wzajemną indukcję prądów przez pole magnetyczne wytwarzane przez sąsiednie żyły, eliminując zakłócenia i szumy.

WTYKI AUDIOMICA LABORATORY

Za sam wygląd polski producent otrzymuje "5+". Zważyliśmy wtyki i okazało się że para to nieco ponad pół kilograma - dokładnie 550 gramów. Każdy z wtyków składa się z monolitycznego korpusu, który ozdabia - wyglądający bardzo poważnie - pierścień z carbonowej plecionki. Podobnie wyglądające wtyki spotkamy u wielu innych renomowanych producentów. W tylnej, nakręcanej części obudowy znajduje się, prócz 2 śrub mocujących przewód, 20 mm otwór umożliwiający montaż nawet przewodu o bardzo poważnej średnicy. Styki są rodowane - tak więc kolejny punkt dla producenta.

Jedyny drobny mankament to ostre krawędzie wewnątrz wtyku, które - ze względu na konstrukcję całości - nie powinny, przy normalnym użytkowaniu, wpływać na trwałość izolacji. Drugim problemem może być brak elementu, który zredukuje przestrzeń w tylnym otworze o średnicy 20 mm, ale oczywiście tylko w sytuacjach gdy używamy znacznie cieńszego kabla.

Na warsztacie

Cała procedura przygotowania kabla i połączenia z wtykami przebiegła bez żadnych problemów. Izolacja z poszczególnych przewodników zsuwała się bez żadnych problemów. Zasadniczo nie ma tu o czym pisać - jeśli ktoś lubi majsterkować - kontakt z PIROP-em powinien być dla niego czystą przyjemnością. Po zmontowaniu wszystkiego podłączyliśmy kable do wygrzewania, tak mijały kolejne dni i tygodnie.

Brzmienie

Do porównani użyliśmy kabli, które normalnie, na codzień używamy w naszym systemie oraz specjalnie pożyczone renomowane kable bardzo znanego producenta.

Poszczególnym przewodom produkowanym przez Audiomika Laboratory nie można odmówić jednego: produkty z różnych serii różnią się od siebie brzmieniowo, posiadają zróżnicowane ceny i nasze doświadczenia wskazują, iż ich jakość jest pochodną finansów, które musimy przeznaczyć na zakup wybranego kabla. 

Co do brzemienia, to należy do nich podchodzić z dużą rozwagą i wręcz pietyzmem - patrioci, którzy zdecydują się na zakup polskiego przewodu mogą być zdziwieni tym, że za bardzo rozsądne pieniądze, kupują bardzo dobry kabelek. Pirop Reference w wersji zasilającej kosztuje zaledwie 150 zł za metr bieżący. Jeśli dołożymy do tego dwie wtyczki, ewentualnie jakiś pancerz i 20 cm termokurczliwej izolacji, to otrzymamy bardzo atrakcyjny cenowo przewód zasilający...

... na dodatek jego istnienia nie da się nie zauważyć w torze. Po pierwsze - co powtarza się w naszych obserwacjach - okablowaniem można, znając jego właściwości soniczne, korygować, zmieniać i poprawiać brzmienie swojego systemu. Można także bardziej lub mniej świadomie eksponować jego zalety.

Dźwięk po podłączeniu Piropa nie stracił, ale też nie zyskał na wielkości. Często zdarza się to przy kablach zasilających pochodzących z zupełnie innego poziomu cenowego. Nazwaliśmy jego zachowanie jako poprawne. Żadna z cech odtwarzanego materiału nie straciła tyle, ile można by sądzić, że straci podłączając do systemu budżetowy przewód.  Kierowanie się tu regułą, że tani to pewnie słaby, nie ma racji bytu. Porównywaliśmy go z produktami, które uchodzą za jedną z referencji renomowanego producenta i szczerze mówiąc, byliśmy nieco zdziwieni jak niewiele Audiomika od niego odstawała. Proszę dobrze zrozumieć - owszem jest różnica, ale jej wielkość jest mniejsza niż sugerowała by to dzieląca je przepaść cenowa Jak wiadomo, reguła zwana z angielska „diminishing returns”, czyli zmniejszających się zwrotów z nakładów, rządzi także inwestycjami w sprzęt hi-fi i to jest bardzo dobrze widoczne na tym przykładzie.

Scena

Najważniejszym i najbardziej czytelnym aspektem zmian była szerokość sceny. Tu różnica była znacząca na tyle, że śmiało możemy powiedzieć o ograniczeniu szerokości planu scenicznego. Dźwięk skupił się w przestrzeni pomiędzy kolumnami i nie wydostawał się poza ich obręb. Na nagraniu z płyty "Amused to Death" Rogera Watersa sanie z janczarami w "Too Much Rope" nie wyjeżdżały już tak poza granice zestawów z prawej strony. Podobnie barowy nastrój sztokholmskiego pubu w Jazz at The Pawn Shop nieco zacieśnił się i skurczył. Dla malkontentów - chcę podkreślić - nie jest to dramat, ale zaledwie wyczuwalna różnica. Warto pamiętać, że czasami sprzęt nie stoi w referencyjnych miejscach w pokoju, jego przestrzeń jest ograniczona meblami i walor szerokości sceny dla wielu osób nigdy nie był czymś ważnym, a nawet zauważalnym.

Martwi nas natomiast to, że inna redakcja zauważyła dokładnie coś odwrotnego - no cóż widocznie mamy inne uszy lub odmienny stopień wrażliwości.         

Nasycenie detalami

W pierwszej chwili wrażenie jest takie, że w dźwięku słyszymy więcej detali. Znamy to z wielu testowych sytuacji - brzmienie w pewnych aspektach zyskuje na szczegółowości, ale też po pewnym czasie ta wybiórcza nadmierność informacji zaczyna przeszkadzać. Szczególnie, gdy w poszczególnych pasmach proporcje nie układają się w sposób równomierny. Nazywamy to zachwianą równowagą tonalną, tak więc Pirop lekko podbija górny skraj pasma, natomiast w dole dźwięk można by określić jako nazbyt gęsty. Wypadkowa tego jest taka, że znacznie lepiej słychać szczegóły, które rysują się na nisko brzmiącej bazie, ale równowaga jest zachwiana. Kable Audiomiki są w stanie zwiększyć dynamikę nagrania dodać jej przysłowiowego "kopa" i pewnie spodobają się wszystkim, których systemy cierpią na brak sprężystości i energii.